“We Zijn Er Allebei Ingeluisd”

Het is maandagmiddag, hartje winter, óngelooflijk kloteweer en toch staat voor Mariah Carey's Amsterdamse hotel een hele kluwen fans om haar te roepen. “Vraag even of ze naar buiten komt,” roepen ze Hitkrant toe als wii daar braaf op tijd verschijnen voor een interview. Maar de superster zit lekker warm binnen — die zal wel gek zijn zich in de stortregen te laten zien!

Hitkrant Magazine
Magazine Scans
Hitkrant (NL) March 20, 1999. Text by Tanja Spaander.

Al gaan haar fans Mariah zeker aan het hart. Toen ze aankwam bij haar hotel, eerder die dag, heeft ze alle fans mee naar binnen genomen om ze te voorzien van handtekeningen en kado'tjes. Mariah nam ook een paar brieven in ontvangst en de fans mochten wat foto's schieten. Dat verdienen ze ook wel, want weinig artiesten hebben zúlke fanatieke en trouwe aanhangers als Mariah: vier van hen hebben zelfs de vorige nacht buiten geslapen — en toen was het net zo nat als op deze treurige dag! “Ik weet het, ja,” zucht Mariah, die in driekwart broek een minuscuul hemdje onderuit gezakt zit op een luxe bank. “Ik vind het echt vreselijk, ik wil echt niet dat ze dat voor mij doen. Het was vannacht ontzettend koud! Ik voel me daar echt heel schuldig over.”

Ze heeft sowieso haar dag niet: lusteloos hangt ze in de bank, met haar benen op een bijgetrokken stoel, terwijl de Belgische televisieploeg die ze net te woord heeft gestaan, buiten loopt te klagen dat Mariah heel erg niet spraakzaam was vandaag. Dat blijkt; ze zit nogal verveeld op de bank en houdt haar antwoorden 20 kort mogelijk. Een héél verschil met vorig jaar mei: toen lag Mariah in bed en praatte aan één stuk door. Maar goed, Hitkrant zou Hitkrant niet zijn als we er tóch niet wat uit Kregen natuurlijk…

Hoe gaat het ermee?
(Diepe zucht) Goed hoor.

Het weer buiten gezien?
Ja, toen ik het vliegtuig uitkwam al. Ik ben vannacht aangekomen en alles wat ik zag was regen.

Kun je nagaan wat voor fanatieke fans jij hebt…
Erger dan bij andere artiesten, denk je? Ik weet niet. Maar ik heb veel heel trouwe fans, inderdaad. Misschien omdat ze weten dat ik hen echt ontzettend waardeer. Degenen die buiten staan, hebben me vannacht ook mooie foto's gegeven enzo, heel lief.

Heb je zelf ooit buiten het hotel van je favoriete artiest geslapen?
Nee, zeg. Misschien omdat ik zelf wilde zingen. Dat maakte me een ander soort fan, denk ik.

Je hebt net een vette hit gescoord hier, samen met Whitney Houston. Hoe is die samenwerking ontstaan?
De film The Prince Of Egypt kwam uit. Hij werd gemaakt door Dream-Works (gigantisch muzieken filmbedrijf -red.). De baas daar, Jeffrey Katzenberg, had Whitney verteld dat ik al had toegezegd en omgekeerd, en heeft ons er dus allebei ingeluisd.

Wel leuk om te doen?
Oh, absoluut! Ze was cool en heel grappig.

Vriendinnen geworden?
Ja, best wel.

Er gaan ook wel andere geruchten…
Ja, nou ja, die mensen weten niet beter. Maar goed, dat hou je toch. Kan je niks aan doen. We konden goed met elkaar opschieten hoor.

Je nieuwe single heet “I Still Believe” en de video is heel erg in de stijl van de fifties. Als je mocht kiezen in welk oud tijdperk je mocht leven, wanneer zou dat dan zijn?
Ik weet niet, waarschijnlijk de fifties, toch wel. Al was die periode toch ook wel een tijd van onderdrukking. Maar die glamour staat me wel aan. De soldaten in de clip van “I Still Believe” zin trouwens echt, geen acteurs ofzo.

Waar is-ie opgenomen?
Edwards Airforce Base, in Californië. Het grappige is dat ik er achteraf pas achter kwam, dat mijn vader daar ook gelegerd is geweest. Vreemd hé?

Zou je dat zelf doen, als mensen je vroegen de troepen in een oorlogsgebied toe te gaan zingen?
Jawel hoor. Ik zou ook ooit ergens naartoe gaan, maar de plannen zijn nooit doorgezet. Ik heb op de dag van de clipopnamen trouwens wel een concertje gegeven voor die soldaten.

Maar je zou het wel durven, in zo'n oorlogsgebied?
Ik zou best bang zijn. Maar ja, ik zou het wel doen. Eng? Ach, ja.

Ben je zelf bang aangelegd?
Ik ben in mijn persoonlijke leven wel voorzichtig, meer om niet gekwetst te worden. Maar zet mij in een willekeurige achtbaan en ik wil nog wel een paar keer. Alleen liften, vooral als ze een beetje horten en stoten, hoef ik niet zo. Dan ren ik liever wat trappen op!

En vliegen?
Inmiddels ben ik er wel aan gewend, maar dat heeft ook even geduurd, ja.

Hoe zit het eigenlijk met je eigen platenlabel?
Dat heb ik niet meer. Dat werd een beetje moeilijk, politiek gezien, binnen de platenmaatschappij.

Wil je dat nog eens oppakken?
Nu even niet, dan mot de situatie wel eerst veranderen.

Hou je nieuw talent nog wel in de gaten?
Jawel, maar de industrie is zo vreemd, heel goede mensen halen het vaak toch niet. Ik doe wat ik kan, maar ik ben heel druk met mezelf.

Ben je wel gelukkig?
(Weer een diepe zucht) Ja… soms wel.

En nu?
Op dit moment? Het gaat wel oké. Ik heb het wel eens slechter gehad…