“Mijn eeuwige dank gaat uit naar God, die mij de muziek heeft gegeven waar ik onmetelijk veel plezier aan beleef” (Mariah Carey op de inlay van haar titelloze debuut-album in 1990). “Lieve Heer, met heel mijn hart dank ik U voor de zegeningen, de kracht en het doorzettingsvermogen, waarmee ik al zoveel van mijn dromen waar heb kunnen maken. Ik zal U eeuwig dankbaar blijven, dat U zo dicht bij mij wilt zijn” (Mariah Carey op de inlay van Emotions in 1991). “Lieve Heer, ook deze keer dank ik U, dat U mij gezegend hebt met de mogelijkheden om mijn dromen te verwezenlijken” (Mariah Carey op de inlay van Music Box in 1993). Goed beschouwd heeft 't nog betrekkelijk lang geduurd, voordat de Amerikaanse zangeres een compleet album widde aan haar Grote Inspirator. Maar het is er nu dus eindelijk. Merry Christmas is de titel van het album, waarop Mariah Carey een fiks aantal Kerstklassiekers zingt, aangevuld met een paar nieuwe songs, die ze componeerde in samenwerking met producer Walter Afanasieff.
Hoewel de opnamen voor Merry Christmas plaatsvonden in een periode, dat ze druk in de weer was met haar eerstvolgende album — dat overigens halverwege 1995 moet verschijnen — ziet Mariah Carey haar Kerst-project geenszins als een soort van tussendoortje. Ze heeft er met hart en ziel aan gewerkt. “Ik kan best,” meldt ze, “met twee dingen tegelijk bezig zijn. Bovendien wilde ik dit album nu gewoon eens maken. We hebben 't er al zo vaak over gehad, en ik vond dat het tijd werd om de knoop door te hakken. De tijd rond Kerst is voor mij de mooiste periode van het jaar. En ik verkeer in de gezegende omstandigheden, dat ik er in de vorm van dit album zelfs iets heel persoonlijks aan toe kan voegen. Ik ben heel blij met Merry Christmas en ik ben ervan overtuigd, dat ik er een heleboel mensen een groot plezier mee doe.”
Dat geldt vanzelfsprekend niet alleen voor haar nieuwste album. Sinds haar indrukwekkende start in 1990 heeft Mariah Carey immers een alsmaar uitdijende groep bewonderaars aan zich gebonden. Van haar eerste drie reguliere albums, en natuurlijk niet te vergeten haar Unplugged-project — werden wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Meteen al bij haar debuut-album schaarde ze zich bij de allerbesten en die plek aan de top heeft ze totnogtoe met verve verdedigd. Haar naam heeft inmiddels een vertrouwde klank, en dat is razendknap, want ze staat in feite nog maar vier jaar volop in de schijnwerpers. Twee jaar voor haar eerste album werd ze ontdekt. En in de jaren, die daaraan vooraf gingen, heeft Mariah Carey 't niet bepaald gemakkelijk gehad.
“Mijn moeder Patricia,” vertelt de zangeres, “heeft een heel belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Mijn vader Alfred heb ik nauwelijks gekend. Hij verliet ons, toen ik nog maar drie jaar oud was. Mijn moeder heeft de kinderen in haar eentje opgevoed. We hadden 't niet echt breed, want hoewel ik vind dat Patricia één van de allerbeste opera-zangeressen van Amerika is, had ze niet altijd werk. Lange tijd werkte ze overdag èn 's avonds. Mijn oudere broer Morgan moest dan maar een beetje op mi letten. We hebben 't heel moeilijk gehad, want we hoorden eigenlijk nergens bij: mijn blanke moeder kwam uit lerland en mijn donkere vader wit Venezuela. In de zestiger jaren was die combinatie nogal zeldzaam, en bepaalde mensen hebben ook heel duidelijk laten merken, dat zij 't er niet mee eens waren. Mijn ouders hebben 't in die tijd zwaar te verduren gehad: hun auto's werden regelmatig vernield, hun honden vergiftigd… Hun huwelijk was er uiteindelijk niet tegen bestand.”
“Samen met m'n moeder woonden we op Long Island. Het was in principe een goeie buurt, met een heleboel kinderen van redelijk welgestelde ouders. Maar wij vielen dus behoorlijk uit de toon, vooral vanwege onze getinte huidskleur. Wij waren anders, weet je. En op financiëel gebied was 't altijd maar afwachten hoe de dingen zouden lopen. Ik droomde er toen van om iets te hebben, iets echt te bezitten. Gelukkig had ik in die tijd m'n muziek om mij aan vast te klampen. Dat was dan weliswaar niet tastbaar, maar het was wel degelijk iets, dat ik daadwerkelijk had… Ik wist ook al heel jong wat ik wilde worden: zangeres. Toen ik dat eenmaal had besloten, ben ik er nooit meer van afgestapt. Ik voelde mij buitengesloten door mensen, die mij als minderwaardig beschouwden, maar ik wist dat ik het talent bezat waarmee ik kon bewijzen op z'n minst hun gelijke te zijn: ik kon immers zingen.”
“Mijn moeder is een begaafde opera-zangeres. Zij houdt zielsveel van muziek en het was niet meer dan logisch dat ze die liefde op haar kinderen over probeerde te brengen. Mijn oudere broer en zus, Morgan en Alison, vonden dat niet zo geslaagd, maar ik zat al van jongs af aan met bewondering naar haar te luisteren, wanneer ze over haar muziek vertelde en stukjes uit opera's zong. Vanaf mijn vierde ongeveer heeft ze mij op dat gebied van alles bijgebracht. Ze had al snel in de gaten, dat ik er echt in geïnteresseerd was. En ze hoorde kennelijk ook dat haar jongste dochter talent had. Je zou kunnen zeggen, dat de zangtechniek er bij mij met de paplepel ingegoten is. Andere kinderen konden hooguit een of twee keer per week naar zangles, terwijl de beste lerares, die je je maar kan voorstellen, gewoon bij ons in huis woonde!”
“Ik was een jaar of twaalf, toen ik voor het eerst belangstelling kreeg voor heel andere muziek. Morgan en Alison, negen en tien jaar ouder dan ik, draaiden natuurlik altijd hun eigen platen, maar daar had ik eigenlijk nooit echt naar geluisterd. Op m'n twaalfde echter dook ik voor het eerst in hun verzameling en stuitte toen op platen van mensen als Aretha Franklin, Gladys Knight en Stevie Wonder. Ik draaide ze en opeens ging er een compleet nieuwe wereld voor mi open. Echt, het was alsof er een gordijn werd opengetrokken, waarachter een schitterend landschap schuilging. Op de één of andere manier kreeg ik toen pas oog voor de schoonheid van hun muziek. En ik was verkocht. De manier waarop die mensen met name gospels deden… Ongelofelijk! Dat is trouwens ook de reden waarom ik zolang ik leef gospels op mijn repertoire zal houden.”
“Mocht ik voordien nog wel eens voorzichtig getwijfeld hebben aan mijn levensdoel als jong meisje wil je bijvoorbeeld de verpleging nog wel eens door een roze bril bekijken — vanaf die tijd was er geen ontkomen aan: meer dan ooit wilde ik zangeres worden. Als ik ergens goed in ben, dan concentreer ik me daarop. Het andere kan me in zo'n geval gestolen worden. School en studeren bijvoorbeeld. Wanhopige leerkrachten hebben weet-ik-hoe-vaak gezegd, dat ik tijd aan mijn huiswerk moest besteden. ‘Anders kan je 't wel vergeten,’ was hun belangrijkste argument. Maar ik antwoordde steevast, dat studeren in mijn geval helemaal niet nodig was: ik zou immers toch zangeres worden…”
“Morgan had vrienden, die in hun vrije tijd zaten te stoeien met allerlei opnameapparatuur en die zo nu en dan wel eens een vrouwenstem nodig hadden voor achtergrondkoortjes en zo. In het begin was ik daar incidenteel, maar na verloop van tijd woonde ik bina in dat studiootje. Meteen na school ging ik er naartoe, en het duurde vaak tot diep in de nacht voordat ik m'n bed opzocht. Ik vond 't heerlijk. Op school waren ze er niet bijster gelukkig mee, want ik kwam vrijwel iedere dag een paar uur te laat. In die begin-periode kwam ik ook mijn eerste schrijfpartner tegen. Dat was Ben Margulies. Hij was zeven jaar ouder dan ik en hij heeft me de beginselen van het componeren bijgebracht. En toen was 't hek pas echt van de dam: ik was zestien toen ik de school vaarwel zei, om me voor de volle honderd procent op de muziek te kunnen concentreren.”
Twee moeizame jaren volgden. Mariah schreef in die periode tal van songs, en deed achtergrondkoorwerk in meerdere groepen, waaronder van danseres/zangeres Brenda K. Starr. Brenda had al snel in de gaten, dat Mariah de talenten bezat om veel verder te groeien, en ze besloot om haar een handje te helpen. Mariah Carey was achttien, toen Brenda haar op een vrijdagavond meenam naar een feestje van platenmaatschappij CBS, die tegenwoordig trouwens Sony heet. In Brenda's schoudertas zat een cassettebandje met daarop een aantal door Mariah geschreven en gezongen liedjes. Brenda slaagde erin om een zekere Jerry Greenberg te interesseren voor Mariah's werk, maar de cassette werd mijn of meer uit Greenberg's handen gegrist door Tommy Mottola, de toenmalige directeur van Columbia Records.
Op de terugweg naar huis draaide Mottola het bandje in z'n auto, en na slechts twee nummers had hij al een beslissing genomen. Hij keerde z'n wagen, om er terug bij het feest achter te komen, dat Mariah Carey alweer verdwenen was. De daaropvolgende zaterdag stelde hij alles in het werk om de onbekende zangeres op te sporen en op maandagochtend zat Mariah Carey tegenover hem aan zijn bureau. Binnen de kortste keren was de zaak beklonken. Mariah Carey was ontdekt en vanaf dat moment begon een zeer intensieve voorbereiding. Tommy Mottola was overtuigd van haar enorme mogelijkheden en hij stak z'n nek uit om ervoor te zorgen dat ze goed beslagen ten ijs zou komen. Tal van mensen verklaarden hem in die tijd voor gek om zoveel moeite te doen voor een onbekende zangeres, maar Mottola bracht Mariah in contact met de allerbeste producers. De zangeres werkte in de periode van 1988 tot 1990 met grootheden als Narada Michael Walden (bekend van z'n werk voor Whitney Houston), Ric Wake (Taylor Dayne) en Rhett Lawrence (Michael Jackson). En het resultaat was een album waarmee ze de muziekwereld verbijsterde.
“Anderen hadden misschien de verleiding niet kunnen weerstaan,” vertelt Mariah Carey, “om ook liedjes van die producers op te nemen. Ik bedoel, zij hadden in het verleden immers al bewezen, dat ze hits konden schrijven. Maar ik was vastbesloten om 't mijn éigen project te laten worden. Voor mij was er geen twijfel mogelijk: mijn debuutalbum zou alleen liedjes van mezelf mogen bevatten.” En zo gebeurde 't dus ook. De eerste single van Mariah Carey was het nummer “Vision Of Love,” dat meteen het Grote Gelijk van Tommy Mottola bewees. Het was een schitterende compositie van Mariah en Ben Margulies, en het verwierf zonder enige moeite een riante plek bij de hoogste vijf in de Amerikaanse hitlijsten. Na twee jaar van intensieve voorbereidingen was de sprookjesachtige zegetocht van Mariah Carey begonnen.
Tommy Mottola had de zaak in beweging gezet, en was natuurlijk uitermate tevreden over de successen van zijn oogappel. Maar daarmee was zijn rol nog niet uitgespeeld. In de periode van voorbereidingen kregen Mottola en Carey niet alleen grote waardering voor elkaars professionele kwaliteiten, ze vonden ook de liefde bij elkaar. In eerste instantie werd hun romance nog zorgvuldig geheim gehouden, maar in 1990 maakten de twee hun verloving officiëel bekend. Vorig jaar, op 5 juni 1993, trouwden ze: Mariah Carey was 23, Tommy Mottola precies 20 jaar ouder. Sindsdien woont het echtpaar op een landgoed in de nabijheid van New York: de Hudson River Valley Estate. Nog steeds waakt Mottola over de carrière van Mariah Carey. Hij schermt haar zoveel mogelijk af van de buitenwereld in de wetenschap, dat ze van nature nogal verlegen is, en er geen prijs op stelt om voortdurend te worden lastig gevallen. Het wekte dan ook verwondering, toen Mariah eerder dit jaar zomaar zonder Mottola naar Europa kwam voor een korte promotietoer, waarbij ze onder meer een bezoek aan Londen bracht. Daar verscheen ze naast Luther Vandross op het podium tijdens zijn optreden in de Royal Albert Hall.
Mariah Carey heeft inmiddels ook al de nodige songs klaar voor haar nieuwe album, dat in de loop van volgend jaar moet verschijnen. In de tussentijd kan je echter volop genieten van Merry Christmas. De single van dat album is “All I Want For Christmas Is You”: een regelrechte liefdesverklaring aan het adres van de man, die haar niet alleen naar de top van de showbusiness geloodst heeft, maar die haar ook de liefde van haar leven liet ontdekken. De begeleidende videoclip laat er geen twijfel over bestaan. Je ziet daarin Mariah Carey met haar terriër Foo-Foo door een wonderschoon winterlandschap wandelen. Ze ziet na verloop van tijd de gedaante van de Kerstman opduiken, rent naar hem toe, stort zich enthousiast in zijn armen en kust hem hartstochtelijk. De begeerlijke rol van Kerstman — je raadt 't al — wordt met passie neergezet door Tommy Mottola…
