Dàt Verhaal Dus: Arme Serveerster Wordt Wereldster

Ze is mooi, ze is jong, een tikje verlegen en ze heeft een stem waar je koude rillingen van krijgt. De Amerikaanse popzangeres Mariah (spreek uit Maraijah) Carey is razend populair. En dan te bedenken dat Mariah een paar jaar geleden nog een anonieme serveerster was in een New Yorks restaurant… Vijf dollar verdiende ze, per dag.

Flair (NL) September 1992. Text by Ingrid Ondaatje.

Tegenwoordig heeft Mariah Carey (22) de status van een megaster, en twijfelt niemand (zelfs niet de meest kritische muziekrecensent) nog aan haar zangtalent. Haar eerste single, de rock & blues-ballad “Vision of Love,” wordt in 1991 een gigantische hit. De single is afkomstig van haar debuutalbum Mariah Carey waarvan wereldwijd zeven miljoen exemplaren worden verkocht, en die in de States maar liefst 22 weken op nummer één in de platenlijsten staat. Ondanks deze schitterende prestatie, wordt ze door sommige “de zoveelste kloon van Whitney Houston” genoemd. Toegegeven, haar stem lijkt in de verte op die van Whitney. Toch zijn de recensenten het erover eens dat Mariah meer “soul” in haar liedjes legt. Ze zingt met zo'n gemak en enthousiasme dat je haast mee móet zingen. Maar lang zul je dat niet volhouden, tenzij je net als Mariah een bereik van vijf octaven hebt… Een Britse journaliste schrift jubelend: “Ze heeft de meest fantastische stem. Mariah Carey is Whitney Houston met seks.” Bovendien is het grote verschil tussen de twee zangeressen dat Whitney zich alleen beperkt tot zingen, en dat Mariah haar nummers ook zelf schrijft en componeert. In 1991 valt ze dan ook dik in de prijzen, en tot niemands verrassing krijgt ze twee Grammy Awards, die voor “beste nieuwe artieste” en “beste popzangeres.”

Mariah Carey is “hot” en ook al heeft ze hier als kleuter al van gedroomd, het grote succes lijkt haar te overvallen. Toch blijft ze er nuchter en bescheiden onder. “Mijn carrière is nog maar pas begonnen,” zegt ze, “ik heb nog zo'n lange weg te gaan…”

Mariah Carey is een geboren en getogen New Yorkse. Haar ouders scheiden als ze drie is. Vanaf dat moment worden Mariah en haar negen en tien jaar oudere broer en zus, opgevoed door hun Ierse moeder Patricia. Met vader Alfred Carey, een Venezolaanse nautische ingenieur, hebben ze nauwelijks contact. Patricia Carey, die sopraan is bij de New York City Opera en daarnaast ook zanglessen geeft, heeft al vroeg in de gaten dat haar jongste dochter talent heeft. Mariah praat met liefde over haar moeder: “Toen ik vier was, besloot ik dat ik later als zangeres mijn brood wilde verdienen. Ik wist dat het haalbaar was, dat bewees mijn moeder wel. Zij gaf me zangles en heeft altijd gezegd dat ik door moest zetten.”

Ze groeit, hoe kan het ook anders, op met klassieke muziek, maar haar belangstelling gaat meer uit naar Gladys Knight, Stevie Wonder en Billie Holliday. Op haar zeventiende besluit ze te stoppen met school, een baantje te zoeken en het te gaan proberen in de muziekwereld. Haar high schoolvrienden, die allemaal plannen hebben om naar de universiteit te gaan, verklaren haar voor gek. Terugkijkend op die beslissing zegt ze: “Hoe hard ik er ook mijn best voor zou doen, een briljante wetenschapper zou ik toch nooit zijn geworden. Met drie ander meisjes huurde ik een piepklein appartementje in de wijk Manhattan. We sliepen op matrassen in de woonkamer en alle vier droomden we van het grote succes. Van vier uur 's middags tot middernacht werkte ik als serveerster. Daarna ging ik meteen naar de opnamestudio van de vader van Ben Margulies, een vriend van me. Daar zat ik samen met hem tot zeven uur 's morgens liedjes te schrijven. Ik leefde van vijf dollar per dag, had geen tijd voor vrienden, en ik werd gedreven door de gedachte dat ik moest blijven schrijven, componeren en repeteren, wilde ik het ooit gaan maken.” Met haar demo's loopt ze alle plantenmaatschappijen af, maar niemand ziet wat in de achttienjarige Mariah. Ze blijf hoop houden en wacht op die ene kans…

Dan wordt ze achtergrond zangeres van Brenda K. Starr, een in Amerika bekende zangeres/danseres. Brenda ontpopt zich tot een ware vriendin, die de verlegen Mariah meesleept naar feestjes van platenmaatschappijen. Eén zo'n feestje, bij CBS (tegenwoordig Sony Music), verandert haar leven. Tussen de hapjes en de drankjes door, drukt Brenda een cassettebandje van Mariah in de handen van Tommy Mottola, de directeur van de platenmaatschappij. Als Mottola later naar huis rijdt, beluistert hij de cassette. De platenbaas is sprakeloos en rijdt meteen terug naar het feest. Maar Mariah is verdwenen… Via Brenda spoort hij haar een paar dagen later op, en biedt haar een contract aan. De kans waarvan ze al die tijd gedroomd heeft, is gekomen.

Als haar debuutalbum nog aan het stijgen is in de platenlijsten, werkt ze in de opnamestudio's al aan Emotions, haar tweede CD. Perfectionistisch als ze is, staat ze erop van het begin tot het eind bij de produktie betrokken te worden. “Op het laatste moment de studio inlopen om de liedjes in te zingen, en dan van een ander aanwijzingen krijgen hoe ze zouden moeten klinken, nee, zo zou ik niet kunnen werken. Ik moet er mijn eigen ziel in kunnen horen,” zegt ze.

Emotions wordt een succesvolle opvolger van haar eerste plaat, en haar laatste album MTV Unplugged (een opname van een akoestische live-sessie) staat nu nog altijd hoog genoteerd. Volgens velen is MTV Unplugged tot nu toe Mariahs beste plaat. De liedjes klinken minder gepolist dan haar studio-opnames, en ze laat ermee horen dat ze ook live een rasartieste is.

Beroemd zijn heeft ook minder leuke kanten, zo weet Mariah inmiddels. Als bekend wordt dat zij zich met haar baas Tommy Mottola (42) verloofd heeft, is dat voer voor de zogeheten tabloids, de roddelbladen. Ook het verdrietige nieuws dat haar oudere zus Alison bij een bloedtransfusie besmet is geraakt met het Aids-virus, wordt via de roddelpers bekend gemaakt. Mariah ontkent deze berichten niet, maar wil ze ook niet bevestigen: “Mijn privé-leven is mij heilig. Ik weet dat er veel over me geschreven wordt. Ik lees het en ik gooi het weg.” Mariahs droom voor zichzelf is uitgekomen. Haar moeder mag trots op haar zijn. En in dat restaurantje, waar ze ooit als serveerster begon, zullen ze haar wel missen.